Het is al meermalen bevestigd. Onlangs stootte Villopoto nog erg hard zijn neus en stuitje. Het kost tijd. Toppers als o.a. Musquin, Roczen hebben ook die tijd gekregen en genomen zich aan te passen aan een andere cultuur en weersgesteldheid. Nick doet het goed. Stiekem hoop ik hem ook snel in de ‘Main’, natuurlijk. Een Nederlander in de Amerikaanse Supercross, hoe vet kan het zijn. De opbouw nu is van bestaansbelang en dat doet hij goed. Niks forceren. Leren van de pechmomenten en door bouwen. Bouwen aan iets waar er veel van dromen, heel veel. Nick is daar en leeft die droom. Ik krijg de rillingen al als ik een Amerikaan de naam ‘Kouwenberg’ uit hoor spreken. Respect en vooral trots. Hij wordt gezien en ze weten dat hij komen gaat. Trots op Nick en alle andere Nederlanders. Motorcross of niet, we zitten overal en iedereen heeft last van ‘The Dutchies’. Een klein land met grote mensen. Proud to be…
